Čast otadžbine: Budimo spremni na sve za šta je spremna sarajevska čaršija
Udruženje Čast otadžbine saopštilo je danas da bi srpski narod trebalo da prestane da se bavi “najvećom iluzijom kao što je `država BiH”. Iz ovog udruženja poručju da Srbi u BiH moraju da se bave realpolitikom i odbace nerealne nade.
Saopštenje prenosimo u cijelosti:
Već dugo godina srpski političari, državnici, službenici, i narod, upotrebljavaju riječ “nada” ili “nadamo se”. Nada je san budnog čovjeka. Iščekujemo da se nešto dogodi, da se ispuni želja ili nada u neki dobar ishod. Nada je sama po sebi neizvjesna sreća. Najviše nade javlja se čovjeku kad je u beznađu, problemu, neizvjesnosti i kad bez ličnog činjenja očekuje božansku zaštitu. Čovjek postaje neaktivan, prelazi u stanje čekanja, prepušten sreći i nadi u drugog i Boga. Јednostavno rečeno, kocka se kao na sportskom tiketu. Iznevjerena nada u najmanju ruku proizvodi ljutnju a ponekad i teške posljedice od gubljenja slobode, prava, države pa i života.
Glagol “nadati se” trebalo bi što manje da utiče na stanje čovjeka i društva, kao i riječ “sreća”. Posljednje izjave i “nadanje” da će /ratni general tzv. Armije BiH Atif/ Dudaković biti osuđen mora biti pretočena u neoborive dokaze ratnog zločina i sigurne osude. Da li je moguće da se još neko poziva na takve nade kad sude ratne sudije?
Nadanje je i riječ nesigurnosti i nemoći. Mi srpski narod u Republici Srpskoj, od Dejtona stalno se nalazimo i živimo u nekoj “nadi” i vjerovatno se nadamo sreći bez činjenja da utičemo da se ona i desi. Pošto su nas razna “nadanja” zaobišla, mi smo posegli za ljutnjama i beznačajnim saopštenjima i to u salvama istih.
SDA nema nikakav strah za formiranje zajedničkih organa, već naprotiv iznalazi povoljne opcije za ostvarenje ciljeva daljeg urušavanja Republike Srpske. Prosto se pitamo da li još iko ima, da nije siguran, da ovakva BiH nije moguća i da u njoj nema ni “nade” ni “sreće” a najmanje prava, pravde, pomirenja i suživota.
Da li sve što čini i sprovodi sarajevska čaršija kroz politiku, zajedničke institucije, bezbjednost, akademiju i obrazovanje nije jasno pokazivanje ciljeva o stvaranju unitarne BiH, što je i postavljeni ratni cilj bošnjačkog naroda?
Vrijeme i urušavanje dejtonskog Ustava, Srbe dovodi u podređen položaj u čijoj službi je i Ustavni sud BiH. Naše jedinstvo narušavaju njihove i strane obavještajne službe primjenom raznih metoda od kojih su najčešće u primjeni ucjene i privilegije.
Odbacimo nerealne “nade”. Aktivirajmo sav srpski potencijal i potencijal prijatelja. Iznesimo istinu, a ne iluzije i nadu. Donesimo odluku o razdruživanju jer je to jedina realnost za opstanak Republike Srpske. Očekujemo u ovo teško vrijeme riječ naše Akademije nauka i Senata.
Zašto se strah i neodlučnost uvukao u srpsku iteligenciju? Da li on blokira odluke, hrabrost i put za opstanak? Dužni ste to narodu. Nema niko prava vraćati nas u ropstvo i tamni sarajevski vilajet.
Upitajmo se da li su srpske lažne “nade” kroz istoriju prouzrokovale Јasenovce, Gradine, Јadovne, naša stradanja i golgote. Iz tog razloga moramo realno sagledati stanje i donijeti odluke koje imaju najmanje posljedica po srpski narod. To se mora uraditi hrabro, realno i uz sveopštu sabornost.
Nada u suživot u BiH je put u stradanje. Dajmo šansu miru i mirnom razdruživanju, a budimo spremni na sve za šta je spremna sarajevska čaršija. Prestanimo se baviti najvećom iluzijom “kao što je država BiH”, već se bavimo realpolitikom i izlaskom iz iste. Fotelje pojedinaca koje vode u ropstvo nisu vrijedne prolivene krvi za slobodu.
